Notes from Anatolia (2008-09, Research) 

Een praktijkgeoriënteerd onderzoek naar de crossover van Turkse traditionele muziek en experimentele elektronica. Songs en Ballades uit het Turkse Anatolia komen als leiddraad centraal te staan.

​

Turkije, rijk aan volks muzikale erfenis, heeft het gebied van de volksmuziek uitgebreid ontwikkeld door middel van complexe melodische structureren (makam), versieringen en improvisatie (taksim). Deze gereedschappen werden toegepast op niet-godsdienstige muziek, militaire muziek, de muziek in de moskee en Islamitische muziek, gebruik makend van blaas- en strijkinstrumenten, stem en percussie. Vele instrumenten zijn gebruikt in Turkse muziek door de eeuwen heen, zoals ud, tanbur, kemence, ney, kanun, kudum, bendir, def, halile, lavta, santur, rebap, musikar, cenk and sinelkeman. De diverse modi en stijlen in Turkse muziek zijn geclassificeerd als kar, murabba beste, agir semai, yuruk semai, sarki, pesrev, saz semai, taksim, gazel, ilahi en kaside. 

 

De val van het Ottomaanse Imperium en de totstandbrenging van de Republiek in 1923 door Ataturk, veroorzaakte een volledig nieuwe structuur voor onderwijs en politiek in het land. De 20ste eeuw kan worden beschouwd als een nieuw era in Turkse geschiedenis, een periode waarin de Turken westerse cultuur ervaren, en vervolgens, de westerse muziek. Toen de Turkse muziek met moderne westerse beschaving mengde, bereikten de volksmelodieën een belangrijke missie: het behoud van de eigen identiteit.

 

Tegenwoordig is traditionele muziek het grootste branche van de Turkse (commerciële) muzieksector. Turkse muziek is eveneens meer en meer experimenteel geworden, en lokale stijlen worden gefuseerd met allerlei genres, van trip-hop en dub tot jazz.

Orkesten, opera en balletgezelschappen, koren, ontwikkelingen in de muzieksector en veelbelovende componisten aanrichten de ontmoeting van Turkse muzikale cultuur met de “moderne” westerse wereld. Nochtans is er heel weinig geëxperimenteerd en onderzocht naar de fusion van traditionele Turkse muziek en westerse electro-akoestische muziek. De Turkse muziekonderwijs voor compositie is vooral op hedendaagse westerse muziek georiënteerd, maar musici en componisten hebben de gelegenheid nog niet gehad om een solide basis voor experiment tussen de oudste tradities en de nieuwste technologieën te vestigen. 

 

Turkse muziek is reeds populair in Nederland en Duitsland, dankt aan de grote immigrantbevolking van "gastarbeiders", en het wordt nu op de Britse markt en verder bevorderd. In Nederland hebben wij ensembles die met westerse en “exotische” instrumenten zich bezig houden, in de zoektocht voor een nieuwe eigentijdse taal. De elektro-akoestische mogelijkheden van het traditionele Turkse muziekgeluid, samen met het unieke instrumentarium, blijft echter ver achter. 

 

Notes from Anatolia beoogt om informatie over crossovers van Turkse traditionele muziek en experimentele elektronica te genereren en te articuleren. Wij streven naar de ontwikkeling  van een nieuwe opvatting, gericht aan musici en componisten, over de unieke elektro-akoestische mogelijkheden van de Turkse traditionele instrumenten, en een ander denkbeeld over niet westerse instrumenten vanuit een elektro-akoestische  invalshoek in kaart te brengen. 

​